Obecnie Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku jest bardzo istotnym tematem, który przykuł uwagę szerokiego spektrum społeczeństwa. Wraz z ciągłym postępem technologii i globalizacją, Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku stał się centralnym punktem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Od pola akademickiego, przez świat pracy, po sferę polityczną, Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku wywołał szereg refleksji i pytań, które mają na celu zrozumienie jego wpływu na współczesne społeczeństwo. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku, analizując jego implikacje w różnych dziedzinach i oferując kompleksową wizję tego tematu, który jest dziś tak aktualny.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
4 listopada 1952 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1952 roku – czterdzieste drugie wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Dwighta Eisenhowera, a wiceprezydentem został Richard Nixon.
Po zapowiedzi nieubiegania się o reelekcję Harry’ego Trumana obie główne partie zabiegały o poparcie Dwighta Eisenhowera. Pod względem przekonań politycznych i polityki gospodarczej, generałowi bliżej było do Partii Republikańskiej. O jej nominację ubiegał się także Robert A. Taft, syn byłego prezydenta Williama Tafta. Bossowie partyjni, argumentując że Taft jest izolacjonistą i obojętne mu jest utrzymanie wysokiej pozycji wojskowej Stanów Zjednoczonych na świecie, przekonali Eisenhowera by zgodził się kandydować. 30 maja 1952 generał przekazał zwierzchnictwo sił zbrojnych NATO Matthew Ridgwayowi i wystąpił z wojska. Na konwencji republikanów, odbywającej się w dniach 7-11 lipca w Chicago Eisenhower otrzymał nominację w pierwszym głosowaniu. Kandydatem na wiceprezydenta został Richard Nixon. Wakat w Partii Demokratycznej po ustępującym prezydencie, wykorzystał gubernator Illinois, Adlai Stevenson. Jego współkandydatem został reprezentant stanów Południa John Sparkman. Był to sygnał, że ugrupowanie uporało się z rozłamami, jakie miały miejsce w 1948 roku, z powodu praw obywatelskich. Stevenson popierał ówczesny kierunek polityki zagranicznej i prowadził aktywną kampanię. Jego wykształcenie i zdolności oratorskie pozwoliły mu na zdobycie elektoratu intelektualistów, jednak nie wpłynęło na poparcie klas średnich. Eisenhower prowadził aktywną kampanię, jeżdżąc po kraju i obiecując zakończenie wojny w Korei, a także oskarżając demokratów o zbyt łagodną politykę względem komunizmu. To, w połączeniu z niepopularnością ustępującej administracji Trumana, spowodowała zdecydowane zwycięstwo republikanina.
Głosowanie powszechne odbyło się 4 listopada 1952. Eisenhower uzyskał 55,1% poparcia, wobec 44,4% dla Stevensona. Ponadto, około 300 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów. Frekwencja wyniosła 61,6%. W głosowaniu Kolegium Elektorów Eisenhower uzyskał 442 głosy, przy wymaganej większości 266 głosów. Na Stevensona zagłosowało 89 elektorów. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Nixon, uzyskując 442 głosy, wobec 89 dla Sparkmana.
Dwight Eisenhower został zaprzysiężony 20 stycznia 1953 roku.
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
Dwight Eisenhower | Partia Republikańska | 33 936 234 | 55,1% | 442 |
Adlai Stevenson | Partia Demokratyczna | 27 314 992 | 44,4% | 89 |
Łącznie | 531 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Richard Nixon | Partia Republikańska | 442 |
John Sparkman | Partia Demokratyczna | 89 |
Łącznie | 531 |