Temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku jest od dawna przedmiotem zainteresowania i dyskusji. Niezależnie od tego, czy chodzi o środowisko akademickie, zawodowe czy osobiste, Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. W miarę postępu społeczeństwa i rozwoju nowych technologii zrozumienie i analiza Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku z różnych perspektyw stała się jeszcze ważniejsza. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku, badając jego wpływ na życie codzienne, jego znaczenie w historii i jego znaczenie w obecnym kontekście. Zagłębiając się w ten temat, mamy nadzieję rzucić światło na jego znaczenie i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
8 listopada 1892 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1892 roku – dwudzieste siódme wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Grovera Clevelanda, a wiceprezydentem został Adlai Ewing Stevenson.
Partia Republikańska, pomimo że społeczeństwo było rozczarowane słabą polityką administracji centralnej, nominowała ponownie na prezydenta Benjamina Harrisona na konwencji w Chicago, w czerwcu 1892. Delegaci Partii Demokratycznej także zebrali się w Chicago w dniach 21-23 czerwca. Ich kandydatem w pierwszym głosowaniu został Grover Cleveland, a nominację wiceprezydencką otrzymał Adlai Stevenson. Wybory prezydenckie w 1892 stanowiły więc powtórkę pojedynku sprzed czterech lat. Po raz pierwszy jednak, pomiędzy demokratami a republikanami pojawiła się trzecia siła – Partia Populistyczna. Jej konwencja wyborcza odbyła się w Omasze, 4 lipca 1892, nominację prezydencką otrzymał James Weaver. Jego program wyborczy opierał się nacjonalizacji kolei, telefonów i telegrafów oraz na swobodnym biciu srebrnych monet o wartości 1/16 w stosunku do parytetu złota. Ponadto przedstawiał populistyczne postulaty jak ograniczenie wpływów wielkiego kapitału, referenda i społeczne inicjatywy ustawodawcze. Kandydatem Partii Prohibicji został John Bidwell. Kluczowe dla porażki republikanów okazały się głosy robotników, którzy protestując przeciw wyzyskowi, mającemu miejsce w czasach kadencji Harrisona, poparli kandydata demokratów.
Głosowanie powszechne odbyło się 8 listopada 1892. Cleveland uzyskał 46% poparcia, wobec 43% dla Harrisona, 8,5% dla Weavera i 2,3% dla Johna Bidwella. Ponadto, około 30 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów. Frekwencja wyniosła 74,7%. W głosowaniu Kolegium Elektorów Cleveland uzyskał 277 głosów, przy wymaganej większości 223 głosów. Na Harrisona zagłosowało 145 elektorów, a na Weavera – 22. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Adlai Stevenson, uzyskując 277 głosów, wobec 145 dla Whitelawa Reida i 22 dla Jamesa Fielda.
Grover Cleveland został zaprzysiężony 4 marca 1893 roku.
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
Grover Cleveland | Partia Demokratyczna | 5 551 883 | 46% | 277 |
Benjamin Harrison | Partia Republikańska | 5 179 244 | 43% | 145 |
James Weaver | Partia Populistyczna | 1 024 280 | 8,5% | 22 |
John Bidwell | Partia Prohibicji | 270 770 | 2,3% | 0 |
Łącznie | 444 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Adlai Stevenson | Partia Demokratyczna | 277 |
Whitelaw Reid | Partia Republikańska | 145 |
James Field | Partia Populistyczna | 22 |
Łącznie | 444 |