Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku
W tym artykule szczegółowo omówimy temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, przeanalizujemy różne aspekty, które pozwolą nam zrozumieć znaczenie Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku w różnych kontekstach. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zajmiemy się zarówno aspektami historycznymi, jak i współczesnymi, a także ich wpływem na takie obszary, jak kultura, społeczeństwo i technologia. Na tych stronach będziemy szukać nowych perspektyw i zastanawiać się nad znaczeniem Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku w dzisiejszym świecie.
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1880 roku
Zgodnie z obietnicą, złożoną na przy obejmowaniu urzędu, Rutherford Hayes obiecał być prezydentem tylko przez jedną kadencję, zatem nie ubiegał się o reelekcję. Na konwencji Partii Republikańskiej starły się dwa skrzydła: konserwatywne Stalwarts i bardziej umiarkowane Half-Breeds. Liderzy pierwszej frakcji chcieli dać nominację prezydenckąUlyssesowi Grantowi. Druga frakcja skłaniała się ku Jamesowi Blaine’owi lub Johnowi Shermanowi. Po 30 głosowaniach, frakcja Half-Breeds zaproponowała kandydaturę Jamesa Garfielda, co skłoniło Shermana do przekazania mu swoich głosów. Aby zapobiec rozłamom w partii, z powodu takiej kandydatury, nominację wiceprezydencką otrzymał Chester Arthur, przyjaciel lidera frakcji Stalwarts, Roscoe’a Conklinga. Partia Demokratyczna, która dwa lata wcześniej wygrała wybory do Kongresu nie potrafiła zdecydować się na kandydata w wyborach. Ostatecznie nominację uzyskała nowa osoba na amerykańskiej scenie politycznej Winfield Hancock, były generał Unii z czasów wojny secesyjnej. Kandydatem Greenback Party został James B. Weaver.
Kandydaci
Partia Zwolenników Papierowego Pieniądza
James Weaver
Partia Demokratyczna
Winfield Hancock
William English
Partia Republikańska
James Garfield
Chester Arthur
Wyniki głosowania
Głosowanie powszechne odbyło się 2 listopada 1880. Garfield uzyskał 48,3% poparcia, wobec 48,2% dla Hancocka i 3,3% dla Jamesa Weavera. Ponadto, nieco ponad 14000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów. Frekwencja wyniosła 79,4%. W głosowaniu Kolegium Elektorów Garfield uzyskał 214 głosów, przy wymaganej większości 185 głosów. Hancock otrzymał 155 głosów elektorskich. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Chester Arthur, uzyskując 214 głosów przy 155 głosach dla Williama Englisha.
Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).brak strony w książce