Temat Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku to temat, który wywołał duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku stał się istotnym tematem, który wpływa na różne aspekty codziennego życia. Od osoby lub wydarzenia Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku, które zaznaczyło się przed i po, po koncepcję lub trend Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku, który jest obecnie w modzie, Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku jest czymś, co zasługuje na naszą uwagę i analizę. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku i jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
5 listopada 1940 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1940 roku – trzydzieste dziewiąte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Franklina Delano Roosevelta, a wiceprezydentem został Henry Wallace.
Wybory prezydenckie w 1940 roku odbywały się w cieniu II wojny światowej, która nie dotarła jeszcze wówczas do Stanów Zjednoczonych, lecz to sprawy zagraniczne zdominowały kampanię wyborczą. Partia Republikańska wahała się pomiędzy wystawieniem kandydatury Thomasa Deweya a Roberta Tafta. Nieznajomość polityki zagranicznej wyeliminowała Tafta, a popierający go delegaci wystawili kandydaturę liberała Wendella Willkiego, który ostatecznie uzyskał nominację prezydencką. Roosevelt długo zwlekał z ogłoszeniem chęci kandydowania. Na czerwcowej konwencji Partii Demokratycznej postanowił złamać konwenans konstytucyjny, ustanowiony przez George’a Washingtona, i potwierdził chęć kandydowania. Kandydatem na wiceprezydenta został Henry Wallace. Nominację Socjalistycznej Partii Ameryki uzyskał Norman M. Thomas. Głównym tematem była polityka zagraniczna, w której jednak obaj kandydaci mieli podobne poglądy – żaden z nich nie chciał angażować Stanów Zjednoczonych w wojnę, udzielając jednocześnie pomocy krajom walczącym z III Rzeszą. Przekonanie społeczne, że demokraci są bardziej otwarci na problemy międzynarodowe od republikanów, dało zwycięstwo Rooseveltowi.
Głosowanie powszechne odbyło się 5 listopada 1940. Roosevelt uzyskał 54,7% poparcia, wobec 44,8% dla Willkiego i 0,2% dla Thomasa. Ponadto, niecałe 125 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów. Frekwencja wyniosła 58,8%. W głosowaniu Kolegium Elektorów Roosevelt uzyskał 449 głosów, przy wymaganej większości 266 głosów. Na Willkiego zagłosowało 82 elektorów. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Wallace, uzyskując 449 głosów, wobec 82 dla McNary’ego.
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
Franklin Delano Roosevelt | Partia Demokratyczna | 27 313 041 | 54,7% | 449 |
Wendell Willkie | Partia Republikańska | 22 348 480 | 44,8% | 82 |
Norman Thomas | Socjalistyczna Partia Ameryki | 116 827 | 0,2% | 0 |
Łącznie | 531 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Henry Wallace | Partia Demokratyczna | 449 |
Charles McNary | Partia Republikańska | 82 |
Łącznie | 531 |