W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy George F. Smoot, temat, który wywołał wielką debatę we współczesnym społeczeństwie. George F. Smoot to temat o ogromnym znaczeniu, ponieważ dotyczy szerokiego spektrum populacji i ma reperkusje na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na George F. Smoot, aby rzucić światło na jego implikacje i wywołać głęboką refleksję. Od jego powstania po możliwe rozwiązania, poprzez krótko- i długoterminowe konsekwencje, George F. Smoot jest tematem, który zasługuje na poważne i rygorystyczne potraktowanie, dlatego niezwykle ważne jest zagłębienie się w jego analizę.
|
Ten artykuł od 2014-01 wymaga uzupełnienia informacji. |
George Smoot (2009) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley | |
Specjalność: astrofizyka | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
George Fitzgerald Smoot III (ur. 20 stycznia 1945 w Yukon na Florydzie) – amerykański astrofizyk i kosmolog, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. W 2006, wspólnie z Johnem Matherem, został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za „odkrycie zgodności mikrofalowego promieniowania tła z modelem ciała doskonale czarnego i obserwację anizotropii tegoż promieniowania”. Do prac swojego zespołu wykorzystywał dane zebrane przez satelitę COBE, dzięki któremu udało się potwierdzić teorię Wielkiego Wybuchu.
Studiował w Massachusetts Institute of Technology, gdzie w 1966 uzyskał tytuł magistra matematyki i fizyki, a w 1970 doktorat z dziedziny fizyki cząstek elementarnych. W późniejszym czasie zainteresował się kosmologią. Pracował w Lawrence Berkeley National Laboratory, gdzie wspólnie z Luisem Alvarezem, przeprowadził serię eksperymentów HAPPE, w czasie których używano balonu stratosferycznego do wykrywania cząsteczek antymaterii w górnych warstwach atmosfery, których występowanie postulowała kosmologiczna teoria stanu stacjonarnego. Laureat Medalu Oersteda za nauczanie fizyki (2009).