Bibliothèque nationale

W dzisiejszym artykule chcemy poruszyć temat Bibliothèque nationale, temat który w ostatnim czasie był przedmiotem debaty i dyskusji. Bibliothèque nationale to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, ponieważ dotyka wielu ludzi w różnych aspektach ich życia. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Bibliothèque nationale, oferując szczegółową i analityczną wizję, która pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć znaczenie i wpływ tego tematu dzisiaj. Badając różne perspektywy i argumenty, naszym celem jest zapewnienie szerokiego i pełnego spojrzenia na Bibliothèque nationale, przyczyniając się w ten sposób do wzbogacenia wiedzy na ten bardzo istotny temat.

Biblioteka Narodowa Francji
Bibliothèque nationale
Ilustracja
Biblioteka Narodowa Francji, Czytelnia Owalna
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Adres

Richelieu: 5, rue Vivienne
Paris II e

Dyrektor

Bruno Racine

Data założenia

1368

Siglum

BnF

Wielkość zbiorów

13 000 000

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Narodowa Francji”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Narodowa Francji”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Biblioteka Narodowa Francji”
Ziemia48°50′01″N 2°22′33″E/48,833611 2,375833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Bibliothèque nationale, Bibliothèque nationale de France, (BnF, Biblioteka Narodowa Francji) – francuska biblioteka narodowa, znajdująca się w Paryżu. Przewidziana jest jako repozytorium dla wszystkich materiałów bibliotecznych wydawanych we Francji. Obecnym dyrektorem Biblioteki jest Bruno Racine.

Historia

Początki Francuskiej Biblioteki Narodowej sięgają średniowiecza i biblioteki królewskiej założonej w Luwrze (Louvre) przez Karola V w 1368. Szczególny jej rozwój rozpoczął się po wydaniu w 1537 przez króla Franciszka I specjalnego dekretu, ustanawiającego egzemplarz obowiązkowy. Czas bardzo ważny w dziejach biblioteki to okres Colberta, ministra Ludwika XIV, który udostępnił zbiory biblioteki do publicznego użytku (1692). Burzliwe epizody w dziejach Paryża, jak rewolucja francuska, Komuna Paryska, I i II wojna światowa oszczędziły zbiory BnF. Dzięki temu posiada w chwili obecnej ponad 11 milionów woluminów. Są one rozlokowane w kilku miejscach Paryża i poza nim.

W 1997 roku została otwarta biblioteka cyfrowa Gallica.

Nowy gmach

Od 1996 głównym gmachem BnF jest kompleks przy Rue de Tolbiac, zwany Site François-Mitterrand, zbudowany z inicjatywy tego prezydenta. W czterech wieżach wysokich na 79 m zgromadzono większość księgozbioru (łączna długość półek osiąga 395 km). Czytelnie dla studentów i naukowców mieszczą się między wieżami, w niskim cokole otaczającym kompleks. Wieże służą za magazyny książek. Ich forma była swego czasu mocno krytykowana, ponieważ nie służyły papierowym archiwom. Konieczna okazała się korekta i wprowadzenie ruchomych, drewnianych przesłon. Budynek ten, w całości zaprojektowany przez Dominique Perrault, łączy w sobie trzy podstawowe materiały: beton, metal i szkło, które w idei miały harmonijnie integrować go z naturą.

BnF znajduje się pod bezpośrednim nadzorem ministra kultury Francji. Roczny budżet biblioteki wynosi 155 milionów €.

Zbiory biblioteczne i muzealne

W bibliotece przechowywanych jest około 115 000 rękopisów, w tej liczbie 5000 greckich rękopisów, 21 800 łacińskich rękopisów, 59 000 francuskich rękopisów, 4290 rękopisów w innych nowożytnych językach. Greckie rękopisy zostały podzielone na trzy kolekcje: Le fonds Grec (ponad 3100 rękopisów), Le fonds Coislin (400 rękopisów) i Le supplément grec (ponad 1100 rękopisów).

Całość zbiorów biblioteki wynosi 13 000 000 jednostek bibliotecznych.

Działem muzealnym BNF, gromadzącym głównie monety, medale i dzieła sztuki oraz dokumentację ich dotyczącą, jest departament monet, medali i starożytności (Le département des Monnaies, médailles et antiques), zwany popularnie Gabinetem Medali.

Biblioteka posiada zbiór polskich wydawnictw szczególnie z okresu Wielkiej Emigracji.

Przypisy

  1. ↑ A propos , gallica.bnf.fr (fr.).
  2. ↑ Architektura w Paryżu TOP 10 – przewodnik po budynkach – Bryła – architektura na świecie , bryla.pl (pol.).
  3. ↑ Electricity, Concrete and Steel. Libraries in the 20th Century, James W.P. Campbell, Will Pryce, The library: a world history, wyd. Reprinted with eight additional pages, London: Thames & Hudson, 2013, s. 275-279, ISBN 978-0-500-34288-6 .
  4. ↑ Les chiffres donnés ici sont ceux du rapport d’activités 2005, le dernier disponible.
  5. ↑ Catalogues imprimés des Manuscrits occidentau.
  6. ↑ La BnF en chiffres. . .
  7. ↑ Praca zbiorowa, Encyklopedia sztuki starożytnej, WAiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 134, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WAiF).

Linki zewnętrzne

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot