Poul Hartling
W dzisiejszym świecie Poul Hartling stał się tematem ciągłego zainteresowania ludzi w każdym wieku i na różnych etapach życia. Wraz z postępem technologii i globalizacją Poul Hartling staje się coraz bardziej istotny w społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej Poul Hartling znacząco wpływa na sposób, w jaki ludzie odnoszą się do siebie, jak funkcjonują w miejscu pracy, a nawet na sposób, w jaki postrzegają otaczający ich świat. Celem tego artykułu jest szczegółowe zbadanie znaczenia Poul Hartling dzisiaj i jego wpływu na różne aspekty codziennego życia.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1914 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 2000 |
| Premier Danii | |
| Okres |
od 1973 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców | |
| Okres |
od 1978 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Poul Hartling (ur. 14 sierpnia 1914 w Kopenhadze, zm. 30 kwietnia 2000 tamże) – duński polityk, teolog i dyplomata, parlamentarzysta, lider partii Venstre, w latach 1971–1973 premier Danii, od 1978 do 1985 wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców
Życiorys
Syn polityka Madsa R. Hartlinga. Ukończył teologię na Uniwersytecie Kopenhaskim. Pracował jako nauczyciel akademicki na tej uczelni, praktykował również jako pastor. Był dyrektorem i później rektorem seminarium założonego przez Natalie Zahle.
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach liberalnej partii Venstre. W 1957 został wybrany do Folketingetu, jednak w 1960 utracił mandat poselski. Do duńskiego parlamentu powrócił w 1964. Został wówczas wiceprzewodniczącym frakcji poselskiej, a rok później stanął na czele klubu deputowanych swojej partii. Również w 1965 objął funkcję nowego przewodniczącego Venstre, zastępując Erika Eriksena. Partią kierował do 1977, kiedy to przywództwo w partii objął Henning Christophersen. Wkrótce po wyborze zaproponował współpracę polityczną socjalliberalnemu ugrupowaniu Det Radikale Venstre. Zaowocowała ona koalicją rządzącą powstałą w 1968. W powołanym wówczas rządzie Hilmara Baunsgaarda Poul Hartling objął urząd ministra spraw zagranicznych, który sprawował do 1971.
W wyborach w 1973 liberałowie zajęli 3. miejsce z 22 mandatami. Żadne z ugrupowań nie było w stanie stworzyć większościowej koalicji. Ostatecznie w grudniu 1973 Poul Hartling utworzył monopartyjny mniejszościowy gabinet. Stanowisko premiera zajmował do stycznia 1975. Jego partia w wyborach w tym samym miesiącu zyskała 20 mandatów w Folketingecie, nowy rząd powołał jednak lider socjaldemokratów Anker Jørgensen.
W 1977 opuścił krajową politykę, kiedy to został powołany na nowego wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców. Stanowisko to zajmował od 1978 do 1985. W 1981 kierowany przez niego urząd UNHCR został nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla.
Odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania)
- Komandor Orderu Danebroga (Dania)
- Krzyż Wielki Orderu Korony (Belgia)
- Krzyż Wielki Orderu Menelika II (Etiopia)
- Krzyż Wielki Orderu Sokoła Islandzkiego (Islandia)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wielkiego Księstwa Luksemburga (Luksemburg)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (Niemcy)
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Olafa (Norwegia)
Przypisy
- ↑ Orðuhafaskrá , forseti.is .
Bibliografia
- Poul Hartling , denstoredanske.dk (duń.).
- Poul Hartling død, b.dk, 30 kwietnia 2000 (duń.).
- International Who’s Who in Community Service, Ely: International Biographical Centre, 1979, s. 148 (ang.).
| W dniu powstania |
|
|---|