Hymn Słowenii
W tym artykule zagłębimy się w Hymn Słowenii, temat niezwykle aktualny dzisiaj. Hymn Słowenii to punkt zainteresowania, który przyciągnął uwagę ekspertów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Poprzez szczegółową analizę i wyczerpującą eksplorację różnych aspektów, staramy się lepiej zrozumieć implikacje Hymn Słowenii w dzisiejszym świecie. Ponadto przeanalizujemy jego ewolucję w czasie i wpływ na różne dziedziny, aby zaoferować wszechstronną wizję, która wzbogaci debatę na ten temat. Bez wątpienia Hymn Słowenii to temat budzący duże zainteresowanie i kontrowersje, dlatego istotne jest, aby podejść do niego z powagą i głębią, na jaką zasługuje.
 Oryginał rękopisu Zdravljicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Tekst |
France Prešeren, 1844 |
| Muzyka |
Stanko Premrl, 1905 |
| Lata obowiązywania |
od 1989 |
| Hymn Słowenii (wersja instrumentalna) | |
Zdravljica jest hymnem państwowym Słowenii.
Tekst pieśni Zdravljica napisał France Prešeren, uważany za największego słoweńskiego poetę narodowego. Muzykę skomponował Stanko Premrl. Pieśń została napisana w 1844. Z powodu cenzury nie ukazała się drukiem w tomie poezji Prešerna wydanym w 1847, lecz dopiero w roku następnym. Utwór jest anakreontykiem, zawiera jednak również odwołania do idei niepodległości Słowenii i braterstwa wolnych narodów, w duchu zbliżającej się wówczas Wiosny Ludów. Szczególne znaczenie posiadał w czasie okupacji i walki narodowowyzwoleńczej (1941-45) oraz w latach osiemdziesiątych, kiedy śpiewany był podczas świąt narodowych i uroczystości publicznych. Parlament słoweński (w obrębie ówczesnej Jugosławii) ustanowił pieśń Zdravljica hymnem narodowym w poprawce do konstytucji słoweńskiej w 1989 (27 września), natomiast w 1990 (29 marca) sprecyzowano, że hymn stanowi siódma zwrotka pieśni. Obecnie status hymnu uregulowany jest Ustawą o symbolach narodowych Republiki Słowenii, przyjętą w 1994 r. przez Zgromadzenie Państwowe.
Pieśń ma formę toastu, z czym związany jest jej tytuł (zdravljica, we współczesnym słoweńskim zdravica, oznacza właśnie „toast”) oraz układ graficzny wiersza (carmina figurata), którego każda strofa przypomina kielich.
Živé naj vsi naródi, |
Niech żyją wszystkie narody, |
Wiersz Toast przełożył na język polski Seweryn Pollak. Jego tłumaczenie jest dostępne w wydaniach poezji France Prešerena Poezje i Poezje wybrane.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ France Prešeren, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ a b c Republika Slovenija. cestnik.com. . (ang.).
- ↑ France Prešeren: Poezje. Wybór, opracowanie i przypisy Marian Piechal, Wstęp Božidar Borko. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1965, s. 145–147, seria: Biblioteka Poetów (Seria Celofanowa).
- ↑ France Prešeren: Poezje wybrane. Wybrał, wstępem i przypisami opatrzył Marian Piechal. Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1976, s. 123–125, seria: Biblioteka Poetów.