Vittorio Emanuele II od Italije
| Vittorio Emanuele II | |
|---|---|
| |
| Portret Vittoria Emanuela II | |
| kralj Kraljevine Italije | |
| Vladavina | 17. mart 1861. -9. januar 1878. |
| Prethodnik | - |
| Nasljednik | Umberto I od Italije |
| kralj Kraljevine Sardinije | |
| Vladavina | .23. mart 1849. -17. mart 1861. |
| Prethodnik | Carlo Alberto od Savoje |
| Nasljednik | - |
| Supruge | Adelheide Habsburg Rosa Vercellana |
| Dinastija | Savoja |
| Otac | Carlo Alberto od Savoje |
| Majka | Maria Theresia od Austrije -Toskane |
| Rođenje | 14. mart 1820. Torino, Kraljevina Sardinija |
| Smrt | 9. januar 1878. Rim, Kraljevina Italija |
Vittorio Emanuele II (Torino, Kraljevina Sardinija, 14. mart 1820. - Rim, Kraljevina Italija, 9. januar 1878.), bio je sardinijski kralj od 1849. do 1861. i prvi kralj Ujedinjene Italije od 1861. do 1878.
Biografija
Odrastao je na dvoru svoga oca - Carla Alberta u Torinu, gdje je primio konvencionalno religijsko - vojničko obrazovanje tipično za monarhe onog doba. Oženio se sa rođakinjom Mariom Adelheide Habsburg, kćerkom austrijskog nadvojvode. Nakon Revolucije 1848, kada je izbio rat sa Austrijom - Vittorio Emanuele je postavljen za komandanta divizije. U nesretnoj kampanji koja je uslijedila dokazao se kao hrabar vojnik, ali slab general.
Nakon očeve abdikacije, učvrstio je svoju poziciju utišavši lijeve republikance, ali mu je kompromiserska politika prema Austriji kojoj je pristao plaćati visoku odštetu, donijela značajnu sramotu u Italiji. U novembru 1852. je napravio značajan potez, kad je u vladu uključio sposobnog grofa Cavoura, čiji su ga iskusni manevri u narednih nekoliko godina, doveli do toga da postane kralj Italije.
U odlučujućim bitkama Austrijsko-sardinijskog rata kod Magente i Solferina, Vittorio Emanuele je lično zapovjedao pijemontskom vojskom, ali je nakon primirja potpisanog u Villafranci, uspio primiriti Cavoura, koji je htio nastaviti rat sam, bez Francuza kao saveznika. Sljedeće godine Vittorio Emanuele je potajno pomagao Garibaldiju u rušenju Kraljevine dviju Sicilija i zauzimanju njenih teritorija. Tad je osobno poveo pijemontsku vojsku preko Papinske Države, kako bi se povezao sa snagama Garibaldija, zbog čega ga je papa Pijo IX ekskomunicirao.
Nakon što je Cavour umro 1861., Vittorio Emanuele je dobio priliku da puno direktnije vlada, pa je i pored zastoja postigao dvije značajne pobjede; uspio je zauzeti Veneto nakon što se pridružio Bismarcku Francusko-pruskom ratu 1866., a nakon tog 1870. i zauzeti Rim nakon što se iz njeg povukla francuska vojska koja ga je štitila. Okupacija Rima i njegovo proglašenje prijestolnicom Kraljevine Italije toliko je razljutilo papu Pija IX da je odbio sve pokušaje o pomirenju s Vittoriom, i nikad se nije sastao s njime. Ali je ipak nakon što je Vittorio Emanuele 1878. umro dopustio da se sahrani u Panteonu.
Izvori
Vanjske veze
| Prethodnik: | Talijanski kralj | Nasljednik: |
| - | Umberto I od Italije |