Wyspy Poncjańskie

W tym artykule szczegółowo omówimy Wyspy Poncjańskie i jego wpływ na nasze życie. Wyspy Poncjańskie jest dziś aktualnym tematem i nie można niedoceniać jego znaczenia. W całej historii Wyspy Poncjańskie odgrywał kluczową rolę w społeczeństwie, kulturze i polityce. W tym kontekście istotne jest zrozumienie różnych aspektów Wyspy Poncjańskie i jego wpływu na nasze codzienne życie. Poprzez wszechstronną analizę ten artykuł będzie starał się rzucić światło na Wyspy Poncjańskie i jego znaczenie we współczesnym świecie.

Wyspy Poncjańskie
Isole Ponziane
Ilustracja
Palmarola (z lewej), Ponza (z prawej) i Zannone (w głębi)
widok od strony zachodniej na grupę północno-zachodnią
Kontynent

Europa

Państwo

 Włochy

Liczba wysp

6

Powierzchnia

11,39 km²

Populacja (2009)
• liczba ludności


4 066

• gęstość

357 os./km²

Mapa
Położenie na mapie
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wyspy Poncjańskie”
Ziemia40°53′05″N 13°19′15″E/40,884722 13,320833

Wyspy Poncjańskie (wł. Isole Ponziane, Isole Pontine) – archipelag włoskich wysp wulkanicznych na Morzu Tyrreńskim, położony przy zachodnim wybrzeżu Półwyspu Apenińskiego, na zachód od Neapolu. Największe wyspy: Ponza i Ventotene. Powierzchnia nizinna, klimat śródziemnomorski. Rozwinięta uprawa winorośli i drzew cytrusowych; rybołówstwo, turystyka, wydobycie kaolinu. Główne miasto – Ponza.

Wyspy

W skład archipelagu wchodzą następujące wyspy:

Wyspa Powierzchnia (km²) Populacja (2009)
północny zachód
Ponza 7,5 3360
Palmarola 1,36 bezludna
Zannone 0,9 bezludna
Gavi 0,14 bezludna
Łącznie 9,9 3360
południowy wschód
Ventotene 1,89 746
Santo Stefano 0,27 bezludna
Łącznie 2,16 746

Historia

Archipelag był zamieszkany przez ludzi od tysięcy lat, o czym świadczą odkryte na wyspach, archeologiczne neolityczne artefakty i obsydiany z epoki brązu. Na wyspach znaleziono ślady bytności Etrusków, którzy wydrążyli „Niebieskie Groty”. Najwcześniejsze zapiski historyczne dotyczące wysp pojawiają się wraz z rzymskim zwycięstwem nad Wolskami w 338 p.n.e.

Podczas rządów Juliusza Cezara, osadnictwo na wyspach wzmogło się i ludność z wyspy Ponza zaludniła wyspę Ventotene. Rzymianie używali tych dwu wysp jako miejsce schronienia i miejsce zsyłki więźniów politycznych.

W czasach średniowiecza Wyspy Poncjańskie zostały opuszczone przez mieszkańców na skutek nieustających napadów Saracenów i piratów. W XVIII wieku Królestwo Neapolu ponownie zasiedliło wyspy, które później stały się częścią Królestwa Włoch.

Niewielkie winnice, dzikie zioła i kwiaty oraz odosobnione plaże i groty przyciągają turystów.