W tym artykule omówiony zostanie temat Wiluj, który reprezentuje podstawowy aspekt w zakresie _var2. W całej historii Wiluj zajmował ważne miejsce w społeczeństwie, odgrywając kluczową rolę w _var3. Poprzez wszechstronną analizę zostanie zbadana ewolucja Wiluj, a także jej implikacje w różnych obszarach, takich jak _var4, _var5 i _var6. Zbadane zostaną różne punkty widzenia ekspertów w tej dziedzinie, w celu zapewnienia kompleksowej perspektywy, która pozwoli nam zrozumieć znaczenie i znaczenie Wiluj dzisiaj. Celem multidyscyplinarnego podejścia jest zaoferowanie czytelnikom kompletnej i aktualnej wizji Wiluj w celu wywołania wzbogacającej debaty i promowania lepszego zrozumienia tego ważnego tematu.
Progi na Wiluju | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | |
Rzeka | |
Długość | 2650 km |
Powierzchnia zlewni |
454 tys. km² |
Średni przepływ |
1480 m³/s (u ujścia) |
Źródło | |
Miejsce | Wyżyna Środkowosyberyjska |
Współrzędne | |
Ujście | |
Recypient | Lena |
Współrzędne | |
Położenie na mapie Jakucji | |
Położenie na mapie Rosji |
Wiluj (ros. Вилюй) – rzeka w Rosji; w Jakucji i Kraju Krasnojarskim; lewy (i zarazem najdłuższy) dopływ Leny. Długość 2650 km; powierzchnia dorzecza 454 tys. km²; średni roczny przepływ u ujścia 1480 m³/s.
Źródła na Płaskowyżu Wilujskim (część Wyżyny Środkowosyberyjskiej) w okolicach miejscowości Ekonda; płynie w kierunku wschodnim. W górnym biegu płynie wąskim korytem o kamienistym dnie; w środkowym biegu przepływa przez Wilujski Zbiornik Wodny i zaporę Wilujskiej Elektrowni Wodnej; w dolnym biegu płynie po Nizinie Środkowojakuckiej, miejscami szeroko się rozlewając. W dorzeczu złoża diamentów (Mirny), węgla kamiennego, gazu ziemnego, soli kamiennej.
Główne dopływy: Czona (prawy); Ygyatta, Marcha, Tiukian, Tiung (lewe).
Większe miasta położone nad rzeką: Wilujsk, Niurba.
Zamarza od października do maja; żeglowna na odcinku 1317 km (od ujścia rzeki Oczczuguj-Botuobuja); obfituje w ryby (jesiotr, nelma, czyr, tajmień).