Unia Demokratów na rzecz Republiki
W dzisiejszym świecie Unia Demokratów na rzecz Republiki stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od momentu powstania Unia Demokratów na rzecz Republiki przyciąga uwagę ludzi z różnych dziedzin, generując sprzeczne opinie i pełne pasji dyskusje. Nieważne, czy jest to odkrycie naukowe, osoba publiczna czy wydarzenie historyczne, Unia Demokratów na rzecz Republiki zdołał przekroczyć granice i przyciągnąć uwagę ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ i znaczenie Unia Demokratów na rzecz Republiki w naszym dzisiejszym świecie, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Skrót |
UDR |
| Data założenia |
1967 |
| Data rozwiązania |
1976 |
| Ideologia polityczna | |
Unia Demokratów na rzecz Republiki (fr. Union des démocrates pour la République, UDR) – francuska partia polityczna istniejąca w latach 1967–1976.
Historia
Partia Unia Demokratów na rzecz Republiki (UDR) powstała w 1967 (do 1968 pod nazwą Unia Demokratów na rzecz V Republiki) i była kontynuatorką założonej w październiku 1958 przez Charles’a de Gaulle’a Unii na rzecz Nowej Republiki (UNR), która w 1962 połączyła się z założoną w 1959 Demokratyczną Unią Pracy (UDT). UDR istniała do 1976, a jej ideową kontynuacją jest powstałe w grudniu 1976 z inicjatywy Chiraca neogaullistowskie Zgromadzenie na rzecz Republiki (RPR).
Sekretarze generalni partii
- 1967–1971 Robert Poujade
- 1971–1972 René Tomasini
- 1972–1973 Alain Peyrefitte
- 1973–1974 Alexandre Sanguinetti
- 1974–1975 Jacques Chirac
- 1975–1976 André Bord
- 1976 Yves Guéna
Poparcie
| Wybory | Poparcie | Zmiana punktów procentowych | Mandaty | Zmiana |
|---|---|---|---|---|
| 1967 | 37,73% | - | 200 | - |
| 1968 | 43,65% |  5,92
|
293 | 93
|
| 1973 | 23,93% |  19,72
|
183 | 110
|
Przypisy
- ↑ Konstanty Wojtaszczyk, Partie polityczne w państwie demokratycznym, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1998, s. 106-107, ISBN 83-02-07090-4, OCLC 247698664.
- ↑ Ewa Gdulewicz, System konstytucyjny Francji, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2000, s. 87-88, ISBN 83-7059-484-0, OCLC 749280623.