W tym artykule zgłębiamy znaczenie Tyszkiewiczowie herbu Leliwa w różnych aspektach życia codziennego, czy to w sferze zawodowej, osobistej czy społecznej. Tyszkiewiczowie herbu Leliwa odgrywa fundamentalną rolę w naszych decyzjach, postawach i zachowaniach, bezpośrednio lub pośrednio wpływając na nasze postrzeganie otaczającego nas świata. Na przestrzeni dziejów Tyszkiewiczowie herbu Leliwa był przedmiotem badań, debat i refleksji, budząc zainteresowanie filozofów, naukowców, socjologów i naukowców z różnych dyscyplin. W tym sensie istotne jest zbadanie wielu aspektów Tyszkiewiczowie herbu Leliwa i jego wpływu na współczesne społeczeństwo, a także możliwych przyszłych konsekwencji, które mogą wyniknąć z jego ciągłej ewolucji.
Forma żeńska Tyszkiewicz/Tyszkiewiczowa, panna Tyszkiewiczówna, w liczbie mnogiej Tyszkiewiczowie. Niektórzy członkowie rodziny byli znani także pod litewską formą nazwiska Tiškevičius.
Historia rodu
Wywodzą się od ruskiego bojara Kalenika Miszkowicza, posiadacza w XV wieku z nadania księcia wołyńskiego Świdrygiełły dóbr w ziemi kijowskiej. W XVI wieku potomkowie Kalenika – Wasyl (syn Tyszki), Gawryło i Michaił, wówczas dworzanie hospodara litewskiego, stali się posiadaczami majątków w powiecie słonimskim na Litwie. Wasyl, który pełnił urząd wojewody podlaskiego, a potem smoleńskiego, w 1569 roku stał się hrabią z nadania Zygmunta Augusta. Z kolei Gawryło (Gabriel) miał potomka Szczęsnego Tyszkiewicza, stolnika derpskiego i powiatowego rotmistrza grodzieńskiego pospolitego ruszenia, męża Eufrazyny z Tyszkiewiczów, stolnikówny słonimskiej. W połowie XVII wieku stał się on właścicielem Krzywego Stoku (Tabeńszczyzny, później Różanegostoku), założenia dworsko-ogrodowego istniejącego od lat 80. XVI wieku, należącego przedtem do spadkobierców kawalkatora Zygmunta Augusta Scipiona del Campo. Szczęsny i Eufrozyna byli fundatorami kościoła i klasztoru dominikanów w folwarku Różanystok w ich posiadłościach.