Obecnie Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna stał się tematem o ogromnym znaczeniu we współczesnym społeczeństwie. Jego znaczenie sięga od aspektów osobistych po kwestie globalne, wpływające na codzienne życie ludzi, firm i rządów. Zainteresowanie Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna wzrosło w ostatnich latach ze względu na jego wpływ w różnych obszarach, takich jak polityka, technologia, kultura i środowisko. W tym artykule zbadamy różne aspekty Spółgłoska szczelinowa dziąsłowa bezdźwięczna i omówimy jego dzisiejszy wpływ, a także możliwe rozwiązania i strategie radzenia sobie z wyzwaniami.
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Spółgłoska szczelinowa sycząca dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: .
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska dziąsłowa – język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc małą szczelinę. Szczelina ta jest na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny dla spółgłosek szczelinowych szum. W zależności od tego czy kontaktu dokonuje górna powierzchnia czy czubek języka, mówimy o spółgłosce apikalnej lub laminalnej .
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.
Terminologia
Spółgłoskę zalicza się do spółgłosek syczących (sybilantów).
W niektórych językach występuje spółgłoska szczelinowa niesycząca dziąsłowa bezdźwięczna, nie posiadająca odrębnego symbolu IPA, zapisywana , lub , kiedy niezbędne jest rozróżnienie.
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska dziąsłowa-język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc małą szczelinę. Szczelina ta jest na tyle wąska, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny dla spółgłosek szczelinowych szum. W zależności od tego czy kontaktu dokonuje górna powierzchnia czy czubek języka, mówimy o spółgłosce apikalnej lub laminalnej.
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna