Beskid Morawsko-Śląski |
| ||||
---|---|---|---|---|---|
Beskid Śląski |
| ||||
Beskid Mały | |||||
Beskid Żywiecki |
| ||||
Beskid Makowski | |||||
Beskid Wyspowy | |||||
Gorce | |||||
Beskid Sądecki | |||||
Beskid Niski | |||||
Bieszczady |
Motyw Schronisko PTTK na Hali Krupowej to motyw, który z biegiem czasu wzbudził zainteresowanie wielu osób. Od momentu pojawienia się Schronisko PTTK na Hali Krupowej był przedmiotem debat, dyskusji i licznych badań. Jego znaczenie rozciąga się na różne dziedziny, ponieważ ma wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, technologię i wiele innych obszarów. Schronisko PTTK na Hali Krupowej to temat, który ewoluował i dostosowywał się do zmian społecznych i kulturowych, zawsze pozostając w czołówce uwagi opinii publicznej. W tym artykule zbadamy różne aspekty Schronisko PTTK na Hali Krupowej i jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
Wschodnia elewacja schroniska | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Pasmo | |
Wysokość |
1152 m n.p.m. |
Data otwarcia |
16 grudnia 1935 (I schronisko), |
Właściciel | |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
49°37′35,1″N 19°38′41,2″E/49,626417 19,644778 | |
Strona internetowa |
Schronisko PTTK im. Kazimierza Sosnowskiego na Hali Krupowej – górskie schronisko turystyczne Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Paśmie Policy w Beskidzie Żywieckim, na południowy zachód od Kucałowej Przełęczy, na polanie Sidzińskie Pasionki. Położone na wysokości 1152 m n.p.m. Wbrew nazwie nie leży ono na Hali Krupowej.
Pierwsze schronisko otwarto 16 grudnia 1935 z inicjatywy gminy Sidzina oraz oddziałów Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Jordanowie i Łodzi. Miało nazwę „Pod Policą”. Budową schroniska kierował prof. Kazimierz Sosnowski. Hitlerowcy spalili schronisko 14 października 1944. Odbudowa schroniska, prowadzona przez Oddział Krakowski Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, została zakończona uroczystym otwarciem 9 października 1955. Od tego roku schronisko nosi imię Kazimierza Sosnowskiego. Elektryczność, uzyskiwana jeszcze za pomocą agregatu prądotwórczego, została doprowadzona do schroniska w 1967. 25 października 2001 schronisko zostało podłączone do linii wysokiego napięcia. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku schronisko zostało gruntownie wyremontowane i przebudowane.
Na budynku schroniska znajdują się dwie tablice pamiątkowe:
Schronisko dysponuje 38 miejscami noclegowymi w pokojach 2-, 4-, 10- i 16-osobowych. Do dyspozycji gości jest bufet oraz jadalnia o pojemności 30 osób. W schronisku znajduje się też stacja Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Obiekt jest czynny przez cały rok.