Placówka wywiadowcza KOP nr 6
W świecie Placówka wywiadowcza KOP nr 6 istnieje wiele aspektów i aspektów, które zasługują na zbadanie i przeanalizowanie. Niezależnie od tego, czy jest to osoba, temat, data czy jakikolwiek inny element, jego znaczenie i znaczenie są niezaprzeczalne. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący wszechświat Placówka wywiadowcza KOP nr 6, aby odkryć jego liczne aspekty i zrozumieć jego wpływ w różnych obszarach. Podczas szczegółowej i wyczerpującej wycieczki zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Placówka wywiadowcza KOP nr 6 jest tematem wartym refleksji i przestudiowania. Od jego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zanurzymy się w dogłębnej analizie, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Placówka wywiadowcza KOP nr 6 w obecnym kontekście.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Placówka wywiadowcza KOP nr 6 – organ wykonawczy wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Placówka utworzona została w lipcu 1929 w Łachwie. Wchodziła w skład Brygady KOP „Polesie”. Pod względem pracy wywiadowczej podlegała szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno”, pod względem pracy kontrwywiadowczej szefowi samodzielnego referatu informacyjnego DOK IX Brześć, a pod względem wyszkolenia wojskowego dowódcy Brygady KOP „Polesie”. Działała na terenie odpowiedzialności 15. 16. i 77 batalionu granicznego. Zgodnie z etatem placówka liczyła 3 oficerów, 3 podoficerów i 4 szeregowych. Pod względem administracyjno-gospodarczym placówkę przydzielono do 16 batalionu KOP.
Z dniem 1 grudnia 1936 placówka wywiadowcza KOP nr 6 przejęła od placówki wywiadowczej KOP nr 7 teren gminy Wysock i Berezów powiatu stolińskiego.
W 1937 jednostką administracyjną dla placówki nr 6 był batalion KOP „Sienkiewicze”.
W 1939 placówka wywiadowcza KOP nr 6 „Łuniniec” podlegała nadal szefowi ekspozytury Oddziału II nr 1 „Wilno” i stacjonowała w Łunińcu.
Obsada personalna placówki
- Kierownicy placówki
- kpt. Mieczysław Ostrowski (1929 )
- kpt. Józef Herzog (21 III 1930 − )
- kpt. Wiesław Hołubowski (– 10 I 1933 → na kurs w CWPiech )
- p.o. por. Michał Wojciechowski (28 VI 1933 − )
- p.o. kpt. Jan II Lipiński (15 IV 1934 − )
- kierownik placówki − kpt. Ostrowski Mieczysław
- oficer ofensywny − por. Grabowiecki Józef
- oficer kontrwywiadu − por. Milewski Edward
- kierownik placówki – kpt adm. (piech.) Jan Maciej Lipiński
- oficer placówki – kpt. piech. Mieczysław Wawrzyniec Rokicki
- oficer placówki – kpt. piech. Tadeusz Mieczysław Olszewski (od VI 1937)
Uwagi
- ↑ Zarządzenie szefa sztabu Korpusu Ochrony Ochrony Pogranicza ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna w sprawie używania w dowództwie KOP kryptonimów zamiast nazw jednostek KOP.
- ↑ Byli to: kierownik placówki (major), oficer do spraw wywiadu zaczepnego (kapitan), oficer do spraw kontrwywiadu i spraw przemytniczych (kapitan) → Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1/zał.1
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939.
Przypisy
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 428.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 1.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 41.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 50.
- ↑ a b Prochwicz 2003 ↓, s. 40.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 ↓, s. 2.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 91.
- ↑ Zarządzenie nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 ↓, s. 2.
- ↑ Wyciąg z rozkazu nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 ↓, s. 2.
- ↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2 zał. 47.
- ↑ Prochwicz 2002 ↓, s. 32.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 922.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 2.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 19.
- ↑ Obsada oficerska wywiadu KOP ↓, s. 49.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 98.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Rozkaz tajny nr 6 Szefostwa Wywiadu KOP z 26 czerwca 1937. Oddział II, sygn. I.303.4.7, s. 25–28 . Wojskowe Biuro Historyczne. .
Bibliografia
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Wybór dokumentów. Warszawa–Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T.1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz. Wywiad Korpusu Ochrony Pogranicza 1924-1939. „Problemy Ochrony Granic”. 22, 2002.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Regina Czarnecka: Oddział II Sztabu Głównego (Generalnego) w latach 1921-1939. .
- Wykazy imienne całkowitej obsady oficerskiej oraz zmian stanu oficerów Szefostwa Wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1933-1935 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadu nr L.dz.KOP.1150/Tjn./Wyw./29 z 15 lipca 1929.
- Zarządzenie dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie reorganizacji służby wywiadowczej nr L.dz.7580/Wyw.Org./31 z 19 listopada 1931.
- Wyciąg z rozkazu dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie przekazania powiatu krzemienieckiego placówkom nr L.dz.9041/Wyw.KOP./36 z 6 listopada 1936.
- Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937.