W tym artykule przyjrzymy się fascynującemu światu Most Emiliusza, który odcisnął swoje piętno na historii, kulturze i społeczeństwie. Most Emiliusza przez lata był przedmiotem debat, badań i interpretacji, budząc ciekawość i zainteresowanie tych, którzy zanurzą się w jego uniwersum. Ze znaczeniem przekraczającym bariery czasu, Most Emiliusza nadal jest dziś tematem dyskusji i refleksji. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty otaczające Most Emiliusza, analizując jego wpływ i znaczenie w różnych obszarach.
Ruiny mostu | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Podstawowe dane | |
Przeszkoda | |
Data budowy | |
Data zburzenia |
1598 |
Położenie na mapie Rzymu | |
Położenie na mapie Włoch | |
Położenie na mapie Lacjum | |
41°53′21,5″N 12°28′46,3″E/41,889306 12,479528 |
Most Emiliusza (łac. Pons Aemilius, wł. Ponte Emilio), nazywany także Ponte Rotto („zarwanym mostem”) – zachowany w formie ruiny starożytny most na Tybrze w Rzymie, spinający dawniej obydwa brzegi rzeki.
Budowę mostu rozpoczęto w 179 roku p.n.e., za cenzoratu Marka Emiliusza Lepidusa i Marka Fulwiusza Nobilitora. Wówczas to wzniesione zostały filary, na których jednak dopiero w 142 roku p.n.e., za cenzoratu Scypiona Afrykańskiego Młodszego i Lucjusza Mummiusza Achajskiego, przerzucono trwałą przeprawę. Przebudowano go za czasów Augusta. Wykonany z betonu i tufu oraz obłożony z zewnątrz trawertynem most liczył sześć przęseł. Z obydwu stron prowadziły nań jednoprzęsłowe rampy.
Most kilkukrotnie, w 280, 1230 i 1557 roku, zrywany był przez powódź. W 1598 roku wody kolejnej powodzi porwały wschodnią część mostu, która nie została już odbudowana. W 1887 roku, w związku z budową ponte Palatino, rozebrano dwa z trzech ocalałych jeszcze przęseł. Do czasów obecnych z mostu pozostało tylko jedno przęsło na środku rzeki.