Iskra (gazeta)
W dzisiejszym świecie Iskra (gazeta) jest tematem o coraz większym znaczeniu i znaczeniu. Wraz z postępem technologii i globalizacją Iskra (gazeta) stał się tematem, który wpływa na ludzi na wszystkich etapach życia i w każdym wieku. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową czy społeczną, Iskra (gazeta) stał się dziś przedmiotem zainteresowania i dyskusji. Z tego powodu istotne jest pełne zbadanie aspektów związanych z Iskra (gazeta), zrozumienie jego wpływu oraz przeanalizowanie możliwych rozwiązań i perspektyw na przyszłość. W tym artykule zostaną omówione różne aspekty Iskra (gazeta) w celu przedstawienia szerokiej i pełnej wizji tego tematu, który tak bardzo nas interesuje.
 „Iskra” - nagłówek | |
| Państwo | |
|---|---|
| Organ prasowy | |
| Pierwszy numer |
1900 |
| Ostatni numer |
1905 |
„Iskra” – pismo periodyczne rosyjskiej partii socjaldemokratycznej (SDPRR). Pierwszy numer gazety został opublikowany w Lipsku w grudniu 1900 roku. Kolejne numery były wydawane od 1901 do 1905, początkowo w Monachium, a potem w Szwajcarii i rozprowadzane bezdebitowo na terenie Imperium Rosyjskiego.
Pierwszym redaktorem pisma był Włodzimierz Lenin. Gazeta miała antyimperialistyczny i lewicowy charakter. Za kadencji Lenina zawierało artykuły napisane przez między innymi Różę Luksemburg, Niemca pochodzenia czeskiego Karla Kautskyego czy młodego ukraińskiego marksisty, Lwa Trockiego, który stał się współpracownikiem Lenina na jesieni 1902 roku. Po rozłamie w SDPRR na frakcje bolszewików i mienszewików, w lipcu 1903 Lenin opuścił redakcję Iskry, która do października 1905 ukazywała się pod kierownictwem Gieorgija Plechanowa. Wydano 110 numerów (do lipca 1903 - 44 numery). Zadaniem gazety było połączenie różnych ugrupowań robotniczych w Rosji na bazie wspólnej platformy politycznej. Gazeta była drukowana w Monachium (1901-1903) i Genewie (po 1903) i dostarczana w skrzyniach z podwójnym dnem na obszar Imperium Rosyjskiego przy współpracy sympatyzującego z socjaldemokracją rosyjskiego przemysłowca z branży włókienniczej - Sawy Morozowa.
Mottem gazety było ros. Iz iskry wozgoritsia płamia (pol. Z iskry rozgorzeje płomień) — cytat z poematu Puszkina do dekabrystów zesłanych na Syberię.
Członkowie redakcji uczestniczyli w obaleniu caratu w marcu 1917 roku i wydarzeniach rewolucji rosyjskiej wiosny-lata 1917. Po przewrocie bolszewickim znaleźli się w różnych obozach politycznych - Włodzimierz Lenin jako przywódca RFSRR, mienszewicy - Gieorgij Plechanow, Pawieł Akselrod i Julij Martow w opozycji, do czasu wymuszonej emigracji z RFSRR.
Członkowie redakcji:
później też:
Druk: Blumenfeld.
Przypisy
- ↑ Fischer 1964, s. 35; Pipes 1990, s. 357; Rice 1990, s. 64–69; Service 2000, s. 129–135.
- ↑ Rice 1990, s. 69–70.
- ↑ Manifest październikowy cara Mikołaja II ogłosił zniesienie cenzury w Rosji, wprowadzenie swobód obywatelskich i rządy konstytucyjne.
- ↑ Rice 1990, s. 83–84; Service 2000, s. 157.
- ↑ opuszczenia redakcji przez Lenina
- ↑ Właściciela przedsiębiorstwa Manufaktura nikolska „Sawa Morozow Syn i S-ka". W 1902/3 r. (30 rok działania) osiągnęła zysku czystego 3 060 000 rubli. Dywidenda 20$. Kapitał akcyjny 5 milionów rb. zapasowy 15 712 929 rubli i amortyzacyjny 12 638 986 rubli.
- ↑ stąd jej nazwa
Bibliografia
- Fischer, Louis (1964). The Life of Lenin. London: Weidenfeld and Nicolson. ISBN 978-1842122303.
- Richard Pipes The Russian Revolution (1990); wyd. polskie - Rewolucja Rosyjska Warszawa 1994; Wyd. PWN; ISBN 83-01-11521-1
- Aleksander Michałowicz Romanow, Byłem wielkim księciem, Studio Wydawnicze Unikat, Białystok 2004.
- Rice, Christopher (1990). Lenin: Portrait of a Professional Revolutionary. Londyn: Cassell. ISBN 978-0304318148.
- Service, Robert (2000). Lenin: A Biography. Londyn: Macmillan. ISBN 978-0-333-72625-9.