W tym artykule szczegółowo omówimy Gedko Stilvoyt – temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od momentu powstania Gedko Stilvoyt wywołuje debaty, kontrowersje i duże zainteresowanie w różnych dziedzinach, czy to w nauce, kulturze, polityce czy ogólnie społeczeństwie. Na przestrzeni lat Gedko Stilvoyt ewoluował i na różne sposoby wpływał na życie ludzi, stając się zjawiskiem zasługującym na dogłębną analizę i zrozumienie. W tym badaniu przeanalizujemy różne aspekty i perspektywy Gedko Stilvoyt, aby rzucić światło na ten temat, który jest dziś tak istotny.
Gedko Stilvoyt (Gotke Stillevogt) – zasadźca, pierwszy wójt Krakowa, razem z Jakubem, sędzią z Nysy i Dytmarem Wolkiem z Wrocławia, 5 czerwca 1257 we wsi Kopernia koło Pińczowa za przywilejem księcia Bolesława Wstydliwego zawarli umowę lokacyjną nowego miasta w Krakowie na prawie magdeburskim. Gedko Stilvoyt był synem pierwszego wrocławskiego wójta Godinusa Stillevoyta, oraz właścicielem młyna w Oławie koło Wrocławia. Pierwszy raz występuje Gedko w 1254 jako ławnik wrocławski (Gotkinus).
Treścią umowy zawartej z księciem było przeprowadzenie prac mierniczych, utworzenie miejsc do prowadzenia handlu, zorganizowanie sądu ławniczego oraz sprowadzenie osadników. Efektem pracy wójta było wytyczenie Rynku Głównego, Rynku Małego, miejsc na kramy, szachownicy ulic oraz powołanie do życia instytucji ławy miejskiej, która miała wraz z wójtem odbywać sądy.
Za swoje usługi pierwsi wójtowie otrzymali m.in. 600 hektarów ziemi rolnej w obrębie jurysdykcji miejskich, rzeźnię, młyny na Wiśle i Prądniku oraz wyłączność na zagospodarowanie brzegów Wisły od klasztoru panien norbertanek na Zwierzyńcu do klasztoru ojców cystersów w Mogile. Największy dochód przyniósł jednak przywilej pobierania czynszu z jednej szóstej działek budowlanych w nowym Krakowie oraz zwolnienie od cła i opłat od przewożonych towarów. Swoją działalność w Krakowie zakończył przed rokiem 1267.
Między rokiem 1264 a 1272 Gedko był właścicielem wójtostwa nowomiejskiego we Wrocławiu