Funny Games (film 1997)

Dziś Funny Games (film 1997) to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. Od polityki po naukę i technologię, Funny Games (film 1997) przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule przeanalizujemy implikacje i reperkusje Funny Games (film 1997), a także jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Zbadamy różne perspektywy i opinie na ten temat, aby zapewnić pełny i wzbogacający przegląd tego bardzo istotnego tematu. Od swoich początków po ewolucję Funny Games (film 1997) odegrał kluczową rolę w historii i rozwoju ludzkości, a jego wpływ będzie nadal tematem dyskusji przez wiele lat.

Funny Games
Gatunek

thriller
psychologiczny

Rok produkcji

1997

Data premiery

14 maja 1997
20 marca 1998 (Polska)

Kraj produkcji

Austria

Język

niemiecki

Czas trwania

108 min

Reżyseria

Michael Haneke

Scenariusz

Michael Haneke

Główne role

Ulrich Mühe
Susanne Lothar
Arno Frisch
Frank Giering

Zdjęcia

Jürgen Jürges

Scenografia

Christoph Kanter

Kostiumy

Lisy Christl

Montaż

Andreas Prochaska

Produkcja

Veit Heiduschka

Dystrybucja

Fox Lorber

Budżet

ok. 5 mln USD

Funny Gamesaustriacki thriller psychologiczny z 1997 roku w reżyserii Michaela Hanekego.

Fabuła

Bogata austriacka rodzina – Georg (w tej roli Ulrich Mühe), jego żona Anna (Susanne Lothar), ich syn Schorschi (Stefan Clapczynski) i ich pies Rolfi – docierają do domku letniskowego nad jeziorem w Austrii. Po drodze zatrzymują się przed domem sąsiada Freda (Christoph Bantzer), który przedstawia im dwóch pochodzących z Wiednia młodzieńców: Petera (Frank Giering) i Paula (Arno Frisch). Niebawem okazuje się, że to dwaj zdegenerowani psychopaci, którzy postanowili „zabawić” się kosztem trzyosobowej rodziny.

Odbiór

Według Zygmunta Kałużyńskiego reżyser podjął się ukazania przemocy w sposób inny niż wcześniej, czyniąc to na dwa sposoby: poprzez szczegółowe i dosłowne przedstawienie cierpienia ofiar, jak i odsunięcie agresorów w odległą i nieuchwytną abstrakcję. Obie te ścieżki nie zmieniają jednak autentycznej, pokazywanej sytuacji. Sprawia to, że katowana rodzina staje się alter ego widza, natomiast napastnicy pozostają nierozwiązywalną zagadką, także w sferze mentalnościowej. Jest to tym bardziej zagadkowe, że pozornie pochodzą z tego samego środowiska, co prześladowana rodzina, o czym świadczy ich sposób zachowania i ubiór.

Obsada

Zobacz też

Przypisy

  1. Funny Games (1998). NNDB. . (ang.).
  2. Funny Games (1998). Rotten Tomatoes. . (ang.).
  3. Michael Haneke w bazie Notable Names Database (ang.)
  4. Zygmunt Kałużyński, Kino na nowy wiek, wyd. 1, Wrocław: Siedmioróg, 2001, s. 140, 142, ISBN 83-7162-982-6, OCLC 53159862 .
  5. Susanne Lothar w bazie Notable Names Database (ang.)

Linki zewnętrzne