W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Deklinacja (astronomia), badając jego różne aspekty, cechy i możliwe zastosowania w życiu codziennym. Deklinacja (astronomia) to temat, który wzbudził zainteresowanie badaczy, ekspertów i entuzjastów, ze względu na jego znaczenie w różnych obszarach i jego zdolność do wpływania na nasz sposób myślenia, odczuwania i działania. Idąc tym tropem, przeanalizujemy Deklinacja (astronomia) z różnych perspektyw, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję, która pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć jego znaczenie i potencjał. Od swoich początków po przyszłe prognozy, Deklinacja (astronomia) jawi się jako ekscytujący temat, który budzi ciekawość i zachęca nas do refleksji nad jego wpływem na dzisiejszy świat.
Deklinacja (łac. declinatio – „odchylenie”, oznaczana symbolem δ) – jedna ze współrzędnych określających położenie ciała w obydwu układach równikowych: równonocnym i godzinnym. Definiujemy ją jako kąt pomiędzy kierunkiem poprowadzonym od obserwatora do obiektu a płaszczyzną równika niebieskiego. Obiekty położone na północnej półkuli nieba mają deklinację dodatnią (od 0° do 90°), a na południowej ujemną (od 0° do -90°).
Zjawisko precesji skutkuje powolną zmianą współrzędnych astronomicznych (w tym rektascensji). Dlatego też oprócz nich podaje się również epokę, dla której zostały one wyznaczone (np. J2000.0).
Dla obserwatora znajdującego się na północnej szerokości geograficznej ciała niebieskie o deklinacji
znajdują się cały czas nad horyzontem (również podczas dolnej kulminacji). Gwiazdy spełniające ten warunek nazywamy okołobiegunowymi (nigdy niezachodzącymi).
Obiekty, których deklinacja
nigdy nie pojawiają się nad horyzontem.
Te znajdujące się w paśmie
podczas jednej doby gwiazdowej zarówno wschodzą, jak i zachodzą.
Wysokość ciała niebieskiego nad horyzontem podczas górowania (w trakcie przechodzenia przez południk niebieski) wynosi
W przypadku, gdy górowanie następuje w zenicie.