Bitwa pod Rybnicą
W tym artykule poznamy fascynujący świat Bitwa pod Rybnicą, temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Bitwa pod Rybnicą wywołał debaty i refleksje na temat jego znaczenia w różnych dziedzinach. Idąc tym tropem, zanurzymy się w jej historię, przeanalizujemy jej najważniejsze aspekty i zbadamy jej wpływ w różnych obszarach. Dzięki dogłębnemu podejściu ta lektura zachęca do odkrycia i lepszego zrozumienia niuansów i złożoności charakteryzujących Bitwa pod Rybnicą, oferując nowe perspektywy i refleksje na ten ekscytujący temat.
| powstanie styczniowe | |||
 Pomnik fundacji Senatora Aleksandra Pietrowa na polu bitwy w Rybnicy (20.10.1863) | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo polskich powstańców | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)  | |||
 50°36′11″N 21°25′03″E/50,603056 21,417500
| |||
Bitwa pod Rybnicą – bitwa stoczona 20 października 1863 roku pomiędzy oddziałem powstańców styczniowych pod dowództwem pułkownika Dionizego Czachowskiego z oddziałami rosyjskimi majora Czuti.
Geneza bitwy
Po przekroczeniu Wisły w dniu 20 października 1863 oddział powstańczy płk Czachowskiego ruszył poprzez Osiek i lasy osieckie na północ. Na wieść o przeprawie powstańców przez Wisłę, ze Staszowa wyruszył mjr Czuti z dwoma rotami halickiego pułku piechoty i szwadronem noworosyjskiego pułku dragonów. Mjr Czuti wyśledził powstańczy oddział po jego wyjściu z Osieka. Po zorientowaniu się w kierunku marszu powstańców, urządził zasadzkę we wsi Rybnica. Dowódca rosyjski wybrał miejsce zasadzki w miejscu w którym droga przechodziła wąwozem, wśród zarośli, pomiędzy dwoma wzgórzami w pobliżu stawu i młyna wodnego. Rosjanie zajęli pozycję na północnym wzgórzu o niezalesionym stoku, na skraju lasu.
Przebieg bitwy
Wychodzący przez zachodni kraniec Rybnicy oddział powstańczy został ok. 15 zaatakowany przez oddział rosyjski. Idąca w awangardzie jazda powstańcza natknęła się na drodze na kozaków. Jednocześnie ze wzgórza została ostrzelana rowleczona kolumna powstańców. Po opanowaniu zamieszania, powstańcy uderzyli na ukrytą w lesie piechotę, obchodząc od lewej strony staw, zamierzając wyjść na tyły nieprzyjaciela. Na wzgórzu doszło do zażartej walki pomiędzy rosyjską piechotą a kosynierami. Równocześnie kozacy zostali zepchnięci w dolinę, na most obok młyna. Wskutek naporu na moście pękły barierki i kozacy wraz z końmi zaczęli wpadać do wody. Niektórzy z nich potonęli. Po półtoragodzinnej walce oddział rosyjski wycofał się na północ.
Epilog
Major Czuti mimo poniesionej porażki nie zaprzestał obserwacji oddziału powstańczego. Przyczyniło się to do rozbicia powstańczego oddziału następnego dnia pod Jurkowicami.
Przebieg bitwy opisał w swoich wspomnieniach Romuald Wilusz.
Bibliografia
- Stanisław Długosz, Czachowski. Boje polskie IV, Poznań 1914, Wielkopolska Księgarnia Nakładowa Karola Rzepeckiego.
- Eugeniusz Niebielski, Bitwa pod Jurkowicami, „Wojskowy Przegląd Historyczny„ 3/1993.
- Powstanie styczniowe 1863-1864. Miejsca pamięci. Województwo krakowskie i sandomierskie