Kabuki
In dit artikel zullen we het onderwerp Kabuki onderzoeken, dat de afgelopen jaren grote belangstelling heeft gewekt. Kabuki is een onderwerp dat heeft geleid tot een breed scala aan meningen en discussies op verschillende terreinen, van de academische wereld tot het grote publiek. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten analyseren die verband houden met Kabuki, van de oorsprong ervan tot de invloed ervan op de huidige samenleving. We zullen ook de verschillende perspectieven en benaderingen onderzoeken die zijn aangenomen om dit probleem aan te pakken, evenals hun impact in verschillende contexten. Door middel van een alomvattende en objectieve analyse proberen we licht te werpen op Kabuki en een alomvattend beeld te bieden om het belang en de relevantie ervan vandaag de dag beter te begrijpen.
Voor de aandoening die gekenmerkt wordt door een opvallende gelaatsuitdrukking en een verstandelijke beperking, zie Kabukisyndroom.
Kabuki of kaboeki (Japans: 歌舞伎, kabuki) is een traditionele Japanse vorm van theater die is ontstaan tijdens de Edoperiode.
Kabuki was een kunstvorm van de stadslui en niet van de hogere sociale klassen. De sociale hogere klassen hadden no en kyogen als kunstvorm. De stukken van kabuki gaan over historische gebeurtenissen, morele conflicten in de liefde tussen man en vrouw.
Kabuki-acteurs gebruiken een gevormde taal, die zelfs voor Japanners soms moeilijk te begrijpen is. Ze spreken met een monotone stem en worden begeleid door traditionele Japanse instrumenten.
Het kabukipodium is een roterend podium. Het is uitgerust met verschillende technische middelen, zoals valse muren en vloeren waardoor de acteurs kunnen verdwijnen en weer verschijnen. Ze hebben ook een voetgangersbrug die van het podium door het publiek gaat.
In het begin van kabukistukken speelden zowel mannen als vrouwen. Later in de Edoperiode verbood Tokugawa Ieyasu het acteren door vrouwen, een beperking die tot de dag van vandaag nog van toepassing is. Daarom zijn verschillende kabukiacteurs gespecialiseerd in het spelen van vrouwenrollen (oyama of onnagata).
Tijdens de kabukivoorstellingen roepen de fans, tijdens korte pauzes, de namen van hun favoriete acteurs.
Sinds 2005 staat kabuki vermeld op de Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid.
