De kwestie Geobotanie is een onderwerp dat de laatste tijd veel belangstelling en controverse heeft gegenereerd. Met verschillende benaderingen en perspectieven is Geobotanie het onderwerp geweest van debat en onderzoek op verschillende kennisgebieden. Van de impact ervan op de samenleving tot de implicaties ervan op individueel niveau heeft Geobotanie de aandacht getrokken van academici, specialisten en gewone mensen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten met betrekking tot Geobotanie onderzoeken, de relevantie ervan analyseren en de mogelijke gevolgen ervan ontrafelen. Daarnaast zullen we onderzoeken hoe Geobotanie het huidige landschap heeft gevormd en zal blijven vormgeven, waardoor we een uitgebreid beeld krijgen van dit belangrijke onderwerp.
De geobotanie is het onderdeel van de plantkunde of fytologie dat zich bezig houdt met de studie van de planten in de vrije natuur, dus als onderdeel van de biosfeer.
Tegenover geobotanie staat de idiobotanie, het onderdeel van de botanie, dat zich richt op de planten als zodanig, los van hun voorkomen in de vrije natuur. Bij idiobotanie gaat het om onderzoek aan de eigenschappen van planten onder gecontroleerde omstandigheden, zoals onderzoek in het laboratorium, in kassen, op proefvelden of in botanische tuinen.
Bij de plantkunde, fytologie of botanie s.l. kunnen twee hoofdrichtingen worden onderscheiden: de geobotanie en idiobotanie of de botanie s.s.. Deze laatste term wordt nog maar weinig gebruikt, en staat voor de botanische disciplines die zich bezig houden met de individuele planten, zoals plantensystematiek, plantenfysiologie, plantenmorfologie en -anatomie.
Geobotanie omvat onder andere de plantengeografie, de paleobotanie, de vegetatiekunde, de plantenoecologie en de speciale geobotanie. Binnen de geobotanie zijn er beschrijvende (descriptieve) richtingen, en ook causale onderzoeksrichtingen die een verklaring proberen te geven van de beschreven patronen. De speciale geobotanie houdt zich specifiek bezig met geobotanische aspecten van soorten of soortengroepen in hun natuurlijk omgeving.
De plantkunde wordt ook wel op andere wijzen in disciplines ingedeeld dan de hier genoemde indeling.
Plantengeografie, floristische geobotanie, botanische chorologie of areaalkunde en de floristiek is het onderzoek naar de wilde flora van gebieden, naar de verspreidingsgebieden van soorten en de verklaring daarvan. Onder de flora van een gebied wordt een overzicht van de taxa (zoals families, geslachten en soorten) van planten verstaan.
Paleobotanie of historische geobotanie is het onderzoek naar de historische verklaring van de huidige het verspreidingsgebieden van soorten met behulp van macrofossielen en microfossielen, en de opeenvolging daarvan in geologische afzettingen.
Vegetatiekunde, coenologische geobotanie, plantensociologie of fytocoenologie is het onderzoek aan plantengemeenschappen (fytocoenoses), syntaxonomie is de wetenschap van het indelen van levensgemeenschappen of biocoenoses.
Plantenoecologie of oecologische geobotanie is onderzoek naar de betrekkingen tussen planten en hun omgeving, naar de oorzaken van de verspreiding van de planten op aarde en naar de kringloop van energie en van stoffen.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
|