In de wereld van vandaag is Eenkamerstelsel een onderwerp geworden dat van groot belang is voor een breed scala aan mensen. Of het nu gaat om de impact ervan op de samenleving, de invloed ervan op de populaire cultuur, de relevantie ervan in de geschiedenis of het potentieel voor de toekomst, Eenkamerstelsel heeft de aandacht getrokken van individuen uit alle lagen van de bevolking. Van academici tot entertainmentliefhebbers tot professionals uit verschillende vakgebieden, iedereen lijkt enige waarde te vinden in het verder onderzoeken en begrijpen van het fenomeen Eenkamerstelsel. In dit artikel zullen we dieper ingaan op verschillende aspecten en perspectieven rond Eenkamerstelsel, met als doel een alomvattende en verrijkende visie te bieden op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.
Een eenkamerstelsel (ook wel eenkamersysteem of unicameralisme) is een systeem waarbij de wetgevende macht uit slechts één kamer of huis bestaat. De meeste landen met een eenkamerstelsel zijn kleine landen met een homogene bevolking, die een hogerhuis overbodig vinden.
Unicameralisten achten het hogerhuis onnodig binnen een democratie, omdat het democratische hogerhuis tot dezelfde conclusies moet komen als het democratische lagerhuis. Het inspecteren en herzien van nieuwe wetten kan in hun ogen door parlementaire commissies gedaan worden; andere grondwettelijke beveiligingsmechanismen van de democratie kunnen beschermd worden door een geschreven grondwet.
Veel staten die geen hogerhuis hebben, hadden dat van oorsprong wel, maar hebben het later afgeschaft. In dat geval was het hogerhuis meestal simpelweg een kopie van het lagerhuis en vertraagde het alleen de beslissingen van het parlement (zoals het Landsting in Denemarken, dat in 1953 werd afgeschaft en de Legislative Council van Nieuw-Zeeland, die in 1951 werd opgeheven).