Conferentie van Lausanne (1932)

In dit artikel verkennen we de fascinerende wereld van Conferentie van Lausanne (1932), waarbij we de impact ervan op de samenleving en de relevantie ervan vandaag analyseren. Vanaf het ontstaan ​​tot aan de huidige evolutie is Conferentie van Lausanne (1932) het onderwerp geweest van studie en debat op verschillende gebieden, waardoor een groeiende belangstelling ontstond bij academici, professionals en enthousiastelingen. Door middel van een diepgaande en gedetailleerde blik zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Conferentie van Lausanne (1932), de invloed ervan op de populaire cultuur, de rol ervan in de technologische ontwikkeling en het belang ervan in het mondiale panorama. Op dezelfde manier zullen we de verschillende perspectieven en meningen rond Conferentie van Lausanne (1932) bespreken, met als doel een alomvattende en complete visie op dit opwindende onderwerp te bieden.

Joseph Goebbels spreekt zich uit tegen de uitkomst van de conferentie.

De Conferentie van Lausanne was een bijeenkomst van afgevaardigden van Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk waarbij werd onderhandeld over het stopzetten van de Duitse herstelbetalingen na de Eerste Wereldoorlog. De conferentie vond plaats van 16 juni tot en met 9 juli 1932 in de Zwitserse plaats Lausanne.

In 1931 was al een moratorium overeengekomen en een jaar later werd de conferentie in Lausanne belegd. Hierbij was vooraf al duidelijk dat door de Grote Depressie het haast onmogelijk was voor Duitsland om de herstelbetalingen blijven te voldoen die waren ingesteld na de Eerste Wereldoorlog bij de Vrede van Versailles. Echter zaten landen van de Entente nog met schulden vanwege de strijd tegen Duitsland en zaten Frankrijk en België nog voor een deel opgescheept met de veroorzaakte schade. Vandaar dat de Entete de herstelbetalingen wilden laten stoppen enkel wanneer er een overeenkomst gemaakt zou worden met hun schulden bij de Verenigde Staten.

Echter het Amerikaans Congres wees het plan in december 1932 af, waardoor het Young-plan van kracht bleef. Desondanks betaalde Duitsland geen herstelbetalingen meer, waardoor het land slechts 1/8e deel van het oorspronkelijke bedrag heeft betaald.